پایگاه خبری فوتکاپ- از ابتدای فصل جاری، ژابی آلونسو به شکلی نه چندان متداول برای مربیان بزرگ عمل کرده: او در ۹ بازی رسمی رئال مادرید را با ۹ ترکیب متفاوت به میدان فرستاده و تاکنون حتی یک بار نیز از همان ترکیب ۱۱ نفره در دو بازی متوالی بهره نبرده است.به گزارش فوتکاپ، این نکته تاکتیکی، هم فرصت ها و هم خطرات را در مسیر پروژه بلندمدت او برای تیم سلطنتی به همراه دارد. آلونسو به نظر نمی خواهد به ثبات ترکیب بسنده کند؛ بلکه با استفاده از چرخش گسترده بازیکنان تلاش دارد انعطاف پذیری تاکتیکی و دایره انتخابش را گسترش دهد. او تمایل دارد تا همواره به شرایط مسابقه، مصدومیت ها، آمادگی جسمانی بازیکنان و حتی تحلیل حریف واکنش نشان دهد. در سخنان او نیز به اهمیت بازیکنانی که بتوانند در پست های مختلف بازی کنند اشاره شده است.این رویکرد البته می تواند نقاط ضعف هم داشته باشد. نخست، بازیکنان ممکن است احساس ناپایداری کنند: وقتی ترکیب همیشگی وجود ندارد، هماهنگی میان خطوط و عادت به ساختار تیمی به سختی شکل می گیرد. دوم، در دیدارهای حساس یا فازی که ثبات و تمرکز حرف اول را می زنند، نبود ترکیب ثابت ممکن است باعث اشتباهات ناشی از عدم انسجام شود. با این حال، مزایایی هم در این روش دیده می شود: تمرکز بر عمق تیم، انگیزه دادن به بازیکنان ذخیره و جلوگیری از خستگی ستاره ها. به ویژه در فصلی که رقابت فشرده است و فشار مسابقات زیاد، چرخش مداوم می تواند تضمین کند که بازیکنان کلیدی در اوج از لحاظ فیزیکی باقی بمانند.در نهایت، تصمیم نهایی درباره اینکه آیا این تاکتیک نتیجه ده خواهد بود یا خیر، به عملکرد تیم در مقیاس بزرگ برمی گردد. اگر رئال مادرید بتواند با این تنوع ترکیبی نتایجی مداوم کسب کند و در بازی های بزرگ به هماهنگی برسد، آنگاه این رویکرد می تواند به نقطه تمایز آلونسو تبدیل شود؛ اما اگر در لحظات حساس ضعف تیمی بروز کند، آنگاه منتقدان خواهند گفت که او از بی ثباتی ضربه خورده است.
منابع : اپلیکیشن فوتکاپ